vertrouw jij op je moedergevoel bij het avondritueel

Ik hoor en zie veel ouders die ploeteren met de opvoeding. Het opvoeden van een kind is een uitdaging. De constante vragen die je je stelt, over de opvoeding, het gedrag van je kind, over jezelf als ouder…
Ploeteren met de vraag: voed ik mijn kinderen op vanuit wat ik voel als ouder wat het beste is voor mijn kind (je moedergevoel) of vanuit wat de maatschappij verwacht?  

Eerst: wat is opvoeden vanuit jouw moedergevoel?

Opvoeden vanuit je moedergevoel is diep van binnen aanvoelen, weten wat je kind nodig heeft en hoe je je zoon of dochter kan helpen. Het gevoel komt vanuit je onderbuik, het is meer een soort ‘aanvoelen’, het ‘oerinstinct’.

Jonge kinderen zijn nog fel gericht op hun gevoel. Bij het ouder worden, zeker als we leren lezen en schrijven en in het schoolse systeem ‘gevormd’ worden, neemt ons ‘denken’ het vaak over van onze intuïtie. Dit maakt dat we vaker een beslissing gaan nemen op basis van het cognitieve in plaats van te leren vertrouwen op ons gevoel. Nochtans is het er. Zeker als je mama wordt komt dit als het ware terug naar boven.

Ik verduidelijk het even met een voorbeeld.

Stel, je kind gaat ’s avonds moeilijk slapen. Het duurt uren voor ie eindelijk rust vindt. Als je de kamer wil verlaten, dan schreeuwt hij moord en brand. Misschien voel jij aan dat je zoon of dochter ergens geborgenheid, veiligheid zoekt en ‘offer’ je je dan op om bij je kind te blijven tot ie eindelijk slaapt. Uit schaamte durf je vaak niet te zeggen dat je bij je kind blijft tot ie slaapt of erger nog, dat je zoon of dochter bij jou in bed/in de kamer slaapt…  Want dit druist vaak in tegen wat ‘in de maatschappij’ verwacht wordt.

Dan blijft de strijd in je hoofd rondspoken: ‘geef ik toe aan mijn kind’ of ‘moet’ ie leren alleen slapen?

Tijdens mijn challenge over het avondritueel kwam dit onderwerp vaak ter sprake.

Je bent dus lang niet de enige mama met deze vraag.

Wat doe je nu het beste als ouder?

Eerlijk? Ik heb mij die vraag ook vaak gesteld. Want ook ik ploeterde met dit probleem. Ik werkte o.a. met beloningskaarten, straffen en belonen. Dan maar ‘toegeven’ en nog een verhaaltje en nog een verhaaltje of liedje… op de duur ben je inderdaad uren bezig eer je oogappel eindelijk slaapt…

Wat is nu de oplossing?

  1. Zorg voor een goede, vaste structuur van het avondritueel en hou je daar zoveel mogelijk aan. Alle kleine kinderen hebben baat aan voorspelbaarheid, ze weten ook wat er volgt en kunnen hun aandacht dan op het volgende onderdeel richten.
  2. Zorg ervoor dat je kind minstens 30 min voor ie gaat slapen geen schermen meer ziet. Dat is voor jou misschien een uitdaging, maar het zorgt ervoor dat ie sneller in de ‘slaapmodus’ geraakt.
  3. Besteed ‘bewust’ aandacht aan het avondritueel. Wat is je mindset: maak je er een leuk moment van of zie je ertegen op?

Wil je graag op de hoogte blijven van concrete tips, adviezen over het ouderschap? Schrijf je dan via onderstaand formulier in!