Het is niet altijd eenvoudig om te weten of je nu hooggevoelig of hoogsensitief bent. Vaak heb je onbewust overlevingsstrategieën uitgewerkt voor vb. onverwerkte trauma’s waardoor je hooggevoeliger reageert. Net zoals ik. Toen ik 10 was, werd mijn moeder blind. Tuurlijk had dit een serieuze impact op ons gezin.
Iedere gezinslid reageert daar anders op. Zo ging mijn extraverte broer (hij was toen 7) aan iedereen vragen wat dat nu juist was. Ik kroop in mijn schulp en wou zelf zo min mogelijk tot last zijn, mijn ouders hadden het al moeilijk genoeg. Ik leerde er zelf mee om te gaan op een manier die toen het best bij mij paste.
Ik was 18 toen ik voor het eerst echt aan die verwerking begon. Later nam ik dit proces in stukjes en beetjes op en het is ‘still on going’.
Ik had veel hooggevoelige reacties: agressief, woede uitbarstingen, kort lontje, … en ik had heel veel nood aan slaap (makkelijk zo’n 9u per nacht). Zelf kwam ik er pas achter dat ik hoogsensitief ben rond mijn 40ste.
Toen mijn mini me’s gedrag vertoonden dat ik moeilijk kon plaatsen, dat ik niet begreep en waar ik ook bij verschillende instanties (Kind en Gezin (BE), Consultatiebureau (NL), opvang, boeken zoals ‘oei ik groei’, …) geen gehoor vond, ging ik zelf op zoek. Vanuit het gevoel dat er een oplossing moet zijn, dat er ergens een reden voor is sloeg ik andermaal het ‘alternatieve’ pad op.