Zelfzorg is tegenwoordig ‘in’. Het belang ervan wordt vaak gemeld in de media. Zeker nu in tijden van C, quarantaine, thuisonderwijs en thuiswerk. De dunne lijn tussen werk en gezin wordt heel veel overschreden. De zorg voor kinderen, ouders, partner vraagt veel van jou. Wat blijft er nog over voor jezelf en meer nog, hoe pak je dat aan, concreet dan, die zelfzorg inplannen?
In deze blog leg ik jou uit waarom die zelfzorg nou echt belangrijk is en geef ik je drie mogelijke tips hoe je dat kan inplannen voor jezelf.
1. Waarom is zelfzorg belangrijk?
Heel simpel: you can’t poor from an empty cup. Daar komt het eigenlijk op neer. Als je zelf geen energie meer hebt, helemaal op bent, kan je ook niet zorgen voor iemand anders. Dat gaat niet. Het is alsof je de laatste restjes choco uit de pot wil wringen. Het is krabben, schrapen om er toch nog het laatste uit te halen – op is op! In tegenstelling tot het openen van een nieuwe pot choco, rijkelijk gevuld, is dat bij jou heel anders. Tenzij je DE gouden formule hebt om ergens een pot energie vandaan te halen, dan mag je mij steeds bellen. Ben dan heel benieuwd.
Ik weet dat het niet makkelijk is. De lat ligt hoog. Je wil én je huis langs de kant én leuke dingen doen met je gezin én die social media volgen én dat boek lezen én inspringen voor de collega én de lat hoog leggen… eigenlijk overal.
Bij mij was het vroeger niet anders. Ik had alleen het geluk dat er 12 jaar geleden buiten Facebook nog maar weinig online te zoeken was… en dan nog was het een hele uitdaging.
2. Wat is ‘goed genoeg’?
Als ouder legde ik de druk erg hoog om het goed te doen, net zoals elke ouder. Rijst de vraag: wat is goed? Goed kan voor jou iets helemaal anders zijn dan voor mij. Waar zit de balans tussen ‘perfect’ – ‘goed genoeg’ – ‘ondermaats’? vb. je wil dat je zoon of dochter elke dag een warme maaltijd krijgt. Ga je dan elke dag uitgebreid koken – de ‘perfecte’ maaltijd op tafel zetten of kan het ook eens 2 keer een broodmaaltijd zijn, waar je bij de ene een kom soep serveert en bij de andere maaltijd een beetje kerstomaatjes en een stuk komkommer. Deze zou dan onder de noemer ‘goed genoeg’ kunnen vallen. Wanneer je dag in dag uit enkel boterhammen eet, zou dat kunnen vallen onder ‘ondermaats’.
Het is zo individueel dat je moeilijk één quick fix hebt die past voor iedereen. Het gaat o.a. om persoonlijke voorkeuren, mogelijkheden, prioriteiten, je grenzen (leren) afbakenen enzovoort.
3. 3 mogelijke tips.
Wat voor mij een keerpunt was, was het volgende: wie gaat er voor mijn gezin zorgen als ik morgen het niet meer kan? Als ik echt zo diep zit dat het weken duurt eer ik weer een beetje ‘normaal’ functioneer? Tuurlijk duiken er dan allerlei doemscenario’s op in je hoofd – of net niet. Hoe ik ermee aan de slag ging deel ik met jou in 3 tips.
3.1. Hoe wil ik dat mijn kids later aan hun opvoeding terugdenken?
Wil je dat alles perfect is of wil je verhalen schrijven met hen, herinneringen maken waar ze zich kunnen aan opladen bij moeilijke momenten. Samen leuke dingen doen, avonturen beleven,…
Dan start het met prioriteit stellen. Bij mooi weer er samen op uit trekken ipv de was langs de kant te hebben.
Ja maar, dat is toch geen zelfzorg, dat is toch vermoeiend? Dat is inderdaad geen tijd voor jezelf, alleen. Het is wel een moment waarop je je batterijen kan opladen, zelf even disconnecteren van de zaken die er momenteel allemaal spelen. Alleen dat al geeft ruimte in je hoofd.
3.2. Kan jij makkelijk ‘neen’ zeggen?
Je eigen grenzen leren stellen. Niet alleen op je werk, ook thuis. Je grenzen tov je partner en je kinderen. Leren zeggen waar het om draait en wat jij NU nodig hebt. Of je houden aan afspraken ipv ‘toe te geven’. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik weet het. Het is een leerproces, van vallen en opstaan. Als je wil kan ik jou daarmee helpen. Ik ben namelijk ook door dat proces gegaan. Het gaat een heel stuk makkelijker als jij weet wie je kind is en wat je kind nodig heeft. Dat kan met een reading. Meer info vind je via deze link.
3.3. Choose your battles bij perfectie.
Moet alles perfect zijn? Liefst wel. Dat snap ik. Toch hou je ook dat niet vol. Alle ballen in de lucht. Op een bepaald moment vallen ze één voor één of allemaal tegelijk. Ik ben zelf door dat proces gegaan. Tot ik mezelf tegenkwam. Ik kon niet meer. Toen stelde ik mij de vraag: ‘wat zou er gebeuren, echt gebeuren als ik de lat van dat stuk (vb huishouden, opgeruimd huis, kraaknette kleren…) eens lager legde? Hoe ga ik mij voelen? Gaat het mij lukken? Gaat de wereld vergaan? Ik leerde als een observator te kijken naar mijn gedachten. De emotie los te koppelen en te kiezen waar ik de lat hoog wil leggen. Sommige latten liggen zo laag dat ik nauwelijks de limbo eronder kan dansen. Weet je wat? Het voelt als een bevrijding. De stress, spanning en de tippen van mijn tenen zijn mij dankbaar.
Tot slot.
Zoals je ziet zou ik nog uren kunnen vertellen over het belang van zelfzorg, om jou te behoeden van een parentale burn-out. Om jou te helpen de fijne mama, papa te zijn die jij zo graag wil zijn. Omdat ik het jou ook gun om samen met je kroost verhalen te schrijven, herinneringen te maken waaraan jullie jullie kunnen opladen wanneer het even moeilijk is.
Wil jij ook een kind met minder driftbuien? Meld je dan nu aan voor regelmatige tips en adviezen voor rust in je gezin! Zo ben jij meteen op de hoogte wanneer ik een nieuwe actie organiseer!