En ik, als ouder, hoe ga ik hiermee om? Uiteindelijk gaat het om het welzijn van mijn dochter. Ik heb ook eerst grondig *piep*.
Ik zit ook met veel vragen en twijfels, ik weet het ook niet allemaal. Dat vertel ik ook aan mijn dochter, stel mij kwetsbaar op, ben eerlijk en probeer positief te blijven.
Verder schrijf ik veel van mij af, zoals deze post, of ga ik een toertje wandelen als het mij even teveel wordt.
Om er morgen te staan. Mijn dochter te ondersteunen. Want naar school gaan gaat weer moeilijk worden. De angst en de onzekerheid, wat zal het dan weer zijn.
Als ouder wil ik er ZIJN voor mijn kind, kan ik enkel zeggen – maak er het beste van, we zullen zien wat de dag brengt. Straks, als je van school komt, ben ik er voor jou en luister ik naar je verhaal.
Tomorrow is another day.